اثر مهارکنندگی و کشندگی کنگرفرنگی بر سویه های بیماری زا و مقایسه آن با آنتی بیوتیک ها در شرایط برون تنی

زمینه و هدف: استفاده از مواد ضدمیکروبی با پایه گیاهی می تواند در کنترل بیماری های انسانی، نقش مفیدی ایفا کند. در همین راستا، این پژوهش با هدف بررسی خواص ضدمیکروبی گیاه کنگرفرنگی بر پنج گونه پاتوژن انسانی شامل: اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، سالمونلا تیفی و کاندیدا آلبیکنس انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش آزمایشگاهی از روش چاهک در آگار جهت بررسی قطر هاله عدم رشد، روش پور پلیت جهت اندازه گیری حساسیت سویه های بیماری زا نسبت به عصاره و از سه روش ماکرودایلوشن براث، میکرودایلوشن براث و معرف تری فنیل تترازولیوم کلراید جهت اندازه گیری حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشندگی استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، بیشترین قطر هاله عدم رشد عصاره های آبی و اتانولی کنگرفرنگی در غلظت 800 میلی گرم بر میلی لیتر مربوط به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و مخمر کاندیدا آلبیکنس و کمترین قطر هاله مربوط به باکتری سالمونلا تیفی گزارش شد. نتایج حاصل از mic عصاره آبی کنگرفرنگی برای سالمونلا تیفی، اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، کاندیدا آلبیکنس به ترتیب 256، 32، 64، 64 و 32 میلی گرم بر میلی لیتر و برای عصاره اتانولی به ترتیب برابر با 128، 32، 16، 16 و 16 میلی گرم برمیلی لیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره های کنگرفرنگی برابر یا بزرگتر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد گیاه کنگرفرنگی می تواند به عنوان گیاهی ارزشمند در جهت مقابله با بیماری های عفونی درنظر گرفته شود، زیرا اثرات ضدمیکروبی قابل ملاحظه ای، به خصوص بر باکتری های گرم مثبت و مخمر کاندیدا آلبیکنس نشان داد.